Zoals alle zintuigelijke ervaringen zal ook oogcontact voor mensen met autisme anders zijn dan bij ons. Oogcontact kan voor hen erg heftig overkomen zoals dat voor zoveel informatie bij hen is.
Oogcontact heeft ook zijn sociale codes. Deze sociale codes kunnen in verschillende culturen erg verscheiden zijn of zelfs het tegengestelde inhouden. Oogcontact in onze westerse cultuur is een vorm van beleefdheid en respect voor de ander terwijl in de culturen van het Midden Oosten dergelijk elkaar in de ogen staren als een onbeschaamdheid wordt ervaren.
Waarom wenden mensen met autisme meestal hun blik af en vermijden zij oogcontact?
Wanneer mensen met een autisme spectrum stoornis hun ogen afwenden kunnen ziij zich beter concentreren op wat er tegen hen gezegd wordt. Zij denken beter na. Hun ogen raken naar binnen gekeerd en verliezen diepte. Zij keren in zichzelf om na te denken over de eisen die het sociale contact aan hen stelt. Zij scannen de opgeslagen informatie in hun hoofd om te zien of zij in hun hoofd een oplossing vinden voor de sociale interactie die aan hen gevraagd worden. Zij "lezen" als het ware in hun hoofd op zoek naar een gepast antwoord of reactie. Men kan dit scannen soms waarnemen door de snelle heen en weer bewegingen van hun ogen wanneer men hen observeert.
