Kinderen met autisme moeten zo snel als mogelijk en als doenbaar inzicht krijgen in hun verschillen in denkwijze. Het begrijpen van hun eigen beperkingen is een groot voordeel om verder aan de slag te kunnen. Op deze manier krijgen mensen met autisme meer inzicht in sociale situaties.
Ouders zijn de eerste verzorgers die deze noodzakelijke informatie aan hun kind met een autisme spectrum stoornis moeten geven. Dit kan een zeer vermoeiend proces zijn.
Wanneer ouders geen inzicht hebben met welke beperkingen hun kind geconfronteerd wordt begrijpen zij hun kind niet. Zij zullen als ouder niet of slechts met moeite hun eigen gedrag ter discussie stellen. Zij zullen het gedrag van hun kind interpreteren als opzettelijk tegen henzelf gericht in plaats van het gedrag te zien als sociaal beperkt gedrag waar hun kind zonder hun hulp niet veel kan aan verhelpen.
Wanneer ouders de bereidheid hebben om inzicht te verwerven in de sociale beperkingen van hun kind zullen zij hun kind daadkrachtig kunnen helpen om zich een weg in onze maatschappij te banen. Dit is echter geen gemakkelijke taak. Deze ouders zullen zich nooit "vrij" voelen in hun hersenen. Het lijkt alsof mensen met autisme de hersenen van hun verzorgers "binnendringen" omdat deze constant beroep op hen doen. Een fysische en psychische burnout kan dan ook het gevolg zijn.
Als ouder moet men niet alleen bereid zijn de sociale beperktheid van het kind te aanvaarden en er inzicht in te verwerven. Het is cruciaal dat ouders eveneens zichzelf op de eerste plaats verzorgen en nauwlettend de grenzen van hun eigen kunnen niet overschrijden. Beroep doen op beroepsmatige bijstand voor hun kind is allerminst een teken van zwakheid vanwege de ouders maar is vooral een uiting van de betrachting van de ouders om hun kind met autisme alle hulp te geven die voorhanden is.
